Fundamenty palowe. Cz. 1. Charakterystyka i zastosowanie

W czasach panowania rzymskiego cesarza Augusta jego architekt pisał: „Jeżeli zaś nie znajdzie się gruntu stałego, lecz do głębi sięgać będzie ziemia naniesiona lub bagnista, wtedy trzeba w tym miejscu ziemię wykopać i usunąć ją, a teren umocnić i osmalonymi palami olchowymi, oliwkowymi albo dębowymi i za pomocą machin jak najgęściej powbijać. Wolną przestrzeń między palami należy wypełnić węglem, a następnie założyć fundament z jak najsolidniejszego muru” [1]. Dziś wiele się w tej kwestii zmieniło.