Nowe życie schronu amunicyjnego „Dłubnia” przy węźle Grębałów

Schron amunicyjny „Dłubnia” – historia i znaczenie

Schron amunicyjny „Dłubnia” powstał w latach 1914–1915 jako magazyn amunicji i materiałów wybuchowych. Zaopatrywał pobliski Fort pancerny 49a „Dłubnia”, będący częścią zewnętrznego pierścienia Twierdzy Kraków. Obiekt wkomponowano w południowy stok wzniesienia Łysa Góra, co zapewniało naturalną osłonę od północy. W tamtym okresie zaledwie 4 km na północ przebiegała granica austriacko-rosyjska.

Parametry i konstrukcja

Budynek ma jedną kondygnację i wymiary 14,4 m długości, 6,4 m szerokości oraz 4,3 m wysokości. Ściany zewnętrzne wykonano z cegły o grubości 0,9 m i kamienia o grubości 1,2 m. Żelbetowy strop o grubości 1,2 m, wsparty na stalowych belkach HEB, stanowił ochronę wnętrza. Pierwotnie schron miał drzwi i okna, które w późniejszych latach zostały zamurowane.

Odbudowa w nowej lokalizacji

Ze względu na wartość historyczną obiektu zdecydowano o jego przeniesieniu. Po demontażu w 2022 roku wszystkie elementy schronu amunicyjnego „Dłubnia” zostały skatalogowane i przygotowane do ponownego montażu. Nowa lokalizacja znajduje się przy nasypie zjazdu z ul. Kocmyrzowskiej na drogę ekspresową S7, w rejonie węzła Grębałów. Podobnie jak pierwotnie, obiekt zostanie wkomponowany w otaczający teren. Do odbudowy wykorzystano niemal wszystkie oryginalne elementy, z wyjątkiem stropu i fundamentu, które wykonano od nowa.